Komt een bouwvakker bij
Het contrast kan haast niet groter. HR-adviseur Joke Hemrica (56) met sjaaltje en spijkerjasje aan de ene kant van de tafel, en werknemers Jaap (63), Tjipke (54) en Johan (44) aan de andere kant in dezelfde werkoutfit waarmee ze net daarvoor nog op de bouwplaats stonden. Toch kunnen ze het bijzonder goed met elkaar vinden. De heren zagen zich alle drie het afgelopen jaar met ziekte en uitval geconfronteerd, en aan Joke de taak om dat in goede banen te leiden. Voor het bedrijf, én voor de mensen. Een kringgesprek over goed werkgeverschap.
JOKE: Echt zorgen voor je medewerker gaat verder dan de uren van 8 tot 5. Het betekent niet alleen dat je zorgt dat ze inzetbaar blijven voor je bedrijf, maar óók dat ze na de pensioengerechtigde leeftijd nog fit en vitaal genoeg zijn om van hun oude dag te genieten. Vanaf de instroom hameren we erop: voel je je ziek, zit je niet prettig op je plek, heb je last van intimidatie of pesterijen? Meld het! Wij zijn er voor je om het werk te faciliteren.
Bij een bouwbedrijf wordt natuurlijk snel gedacht aan fysieke veiligheid – en daar doen we binnen ons BAAS-programma ook heel veel aan (lees ook het interview met veiligheidsdeskundige Jan Smid – red.), maar het gaat ook om zaken als een gezonde werkplek en sociale veiligheid. Vertrouwen is daarbij een sleutelwoord. Datgene wat je geeft, krijg je ook weer terug, zo weet ik uit ervaring. In coronatijd waren we daar heel ruim in: je mocht je bij de eerste de beste snotneus ziek melden, en we zouden er niet moeilijk over doen. Ik kan je vertellen: we hebben geen enkele ziekmelding gehad. Niemand maakte daar misbruik van.
TJIPKE: Je merkt dat het een familiebedrijf is. Het voelt vertrouwd, je voelt je begrepen.
Jaap en Johan knikken. Alle drie spreken ze uit ervaring: Johan werkt al 25 jaar bij Jorritsma, Tjipke 31, en Jaap tikt bijna de 16 aan.
JOKE: De gemiddelde arbeidsduur bij ons is 18 jaar. Dat is niet altijd een garantie voor succes, zeker op bestuursniveau wil je af en toe een frisse wind, maar er spreekt wel wat uit die statistiek.
JOHAN: Het is gewoon altijd goed. Goede arbeidsomstandigheden, goede collega’s, goed salaris. En als er eens een keer iets niet goed is, dan is Jorritsma er ook voor je.
TJIPKE: Ook als er privé eens iets aan de hand is, dan wordt er naar je geluisterd. Je krijgt de ruimte om je verhaal te doen en het op te lossen, en vervolgens wordt daar dan omheen gepland.
JAAP: Er zijn genoeg bedrijven waar de eerste vraag na je ziekmelding is ‘en wanneer begin je weer?’ Bij Jorritsma zeggen ze: denk vooral goed aan jezelf.
JOKE: Het klinkt bijna als de Efteling hier, maar het komt voor uit oprechte aandacht en oprecht vertrouwen. Je leert elkaar hier goed kennen. Daarmee weet je ook meteen: als iemand zich meldt met een probleem, dan is er écht iets aan de hand.
JAAP: Ook collega’s letten goed op elkaar. Soms zie je iets waarbij je meent aan de bel te trekken, omdat het anders niet goed komt. Dat heb ik ook wel eens gedaan, en dat is heel goed opgepakt. Later heb ik aan hem gevraagd: heb je me dat kwalijk genomen? ‘Nee’, zei hij, ‘want ik had het zelf nooit gedaan’.
JOKE: We proberen meer en meer aan de voorkant te zitten. Als je een telefoontje krijgt dat iemand uitvalt, dan ben je eigenlijk al te laat. Daarom hebben we onze eigen interne bedrijfsarts, en worden onze medewerkers regelmatig gekeurd. Hoe ouder, hoe vaker. De leidinggevende schuift daar ook bij aan, zodat problemen meteen kunnen worden besproken.
JAAP: Die arts is goud waard. Hij gaat ook met je mee naar het ziekenhuis, blijft buiten wachten
JOKE: Zeker in de bouw gebeurt er veel vanuit gewoonte, en het blijft natuurlijk een beetje een machocultuur. “Ik doe het even zo, dat gaat sneller” is een zinnetje dat altijd op de loer ligt. We proberen mensen echt aan te moedigen om extra hulpstukken te gebruiken wanneer ze voorhanden zijn. Of überhaupt om wat extra handen te vragen.
JOHAN: Het moet eigenlijk eerst misgaan voordat je beseft hoe belangrijk dat is. Maar goed, zo werkt dat soms. Je ziet een ander met drie platen onder z’n arm lopen, dan kan je zelf niet met één of twee aan komen zetten.
JAAP: Veel materiaal is de afgelopen jaren lichter geworden, júist om het makkelijker tilbaar te maken. Wat krijg je dan: mensen gaan twee keer zoveel dragen. Ja, dat was nou net niet de bedoeling. Daar spreek je collega’s dan ook wel eens op aan.
Ik geloof ook wel dat Jorritsma het imago van een goede werkgever heeft. Je praat wel eens met collega’s van elders, en die zeggen regelmatig ‘goh, dat hebben wij niet.’ Die krijgen dan geen reiskostenvergoeding, of moeten stelselmatig overwerken.
TJIPKE: Er wordt bij Jorritsma nooit moeilijk gedaan over de kosten. Soms kom je op een bouwplaats en blijkt dat er geen fatsoenlijke steiger voorhanden is. Dan hoef ik maar te bellen en zeggen ze: kom er eentje halen. Ben je wat extra tijd kwijt aan op- en neer reizen, maar dat is dan maar zo.
JOKE: Er is zoiets als duurzame inzetbaarheid. Je investeert in cursussen voor nieuwe werknemers om verstandig te werken, goede tiltechnieken te gebruiken et cetera. Dat kost op de korte termijn geld, maar je hebt er je hele werkzame leven profijt van. We organiseren bijvoorbeeld vitaliteitsdagen met allerlei workshops over het inrichten van je werkplek, of over werk/privé-balans. Zo zorg je ervoor dat het zaadje geplant wordt om bewuster te werken.
JAAP: Sommige cursussen zijn doodsaai, maar hier steek je echt wat van op.
JOKE: Bij oudere collega’s zoals Jaap, die dat in zijn jonge jaren niet had, ben je voornamelijk bezig met damage control. Hoe kan je iemand nog zo lang mogelijk een prettige werkomgeving bieden waar hij of zij volledig tot z’n recht komt. Laatst had ik een gesprek met een calculator waarvan je merkte dat hij op zijn laatste benen liep. Kortaf, kort lontje. Voor zo iemand hebben we in de administratie de categorie ‘preventief verzuim’. Geen ziektemelding, maar gewoon even een paar dagen op adem komen. Die kon er daarna weer tegenaan.
JOHAN: Zoals ik al zei, er wordt goed voor ons gezorgd.